İlerlemesi can sıkıcı bir akademik yola girdim, bu kadar ilerlemişken bırakmakta olmaz. Bir sendrom vardı neydi onun ismi? Hani çok yol aldın diye bırakamıyorsun ama daha çok batıyorsun?
Her neyse eminim boşa değil hiç bir şey ancak...
Acaba gerçekten böyle bir hayat mı istiyorum? Gezginleri izliyorum da çıkmak gitmek geliyor içimden nasıl da özgürler. Anlamıyorum neden hep bir seyahat isteği var içimde neden hiç bir yere ait hissetmiyorum. Lokasyonsuz manasına gelen güzel bir isim bulup nickname'im yapacağım artık o derece.
Aslında araştırmayı öğrenmeyi seviyorum hala da bir bilim insanı olmak isteğim var ve o yolda ilerliyorum lakin bunaldım. Double, triple bir hayat sürdürüyorum ve olması gereken bu benim için ancak bazen yorucu ve yetişemiyorum.
Geçecek... mi acaba?
Bu hayatta en zor şey ne istediğini tam bilememek olsa gerek ya da daha kötüsü çok fazla şeye ilgi duymak ve hepsinden biraz biraz olmak uzmanlaşamamak.
Şuan çıkmak iyi gelecek ama aynı zamanda uyumakta öyle. O yüzden iyi geceler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder