Gül ve Bülbül

Bir hüzünlü gül gibi açtın dikenlerini,

Ve ben bülbül gibi aştım dikenlerini.

Yapraklarına dokundum,

Kokladım misk-i amber gibi.

 

Ağladım günlerce senelerce ağladım

Ve senin yanında ben pervanelere bağladım.

Yaktı ateşin bir kor gibi kanatlarımı,

Oysa bir kelebektim hüzünlerime bağlandım.

 

İsterim seni kalbimin tam orta yerinde.

Vermem kimselere izin oraya girmelerine…

Döndüm dolaştım her yerlerde aradım,

Birde gördüm ki divaneye bağladım.

 

Viraneler olmuş kalbimde yıkıntılar ve toz bulutları,

Ulaşamadım bu kör sınırlı gözlerimden dolayı.

Kapattım gözlerimi ki açılsın kalp gözüm,

Erişeyim sırlarına benim sevgili özüm.

-Rabia GÖZEL