İçsel bir yolculuğa çıkıyorum, içimdekileri nereye koyacağımı bilmeden. Maksatta bu zaten tanıyıp yerlerine yerleştirmek, dengelenmek. 

Uzun zamandır bastırdığım bu hisler fırsatını buldukları her an dışarı çıkmaya çalışan mahkumlar gibiler.

İçinde bazıları -ki bence çoğu masum- hakları diye düşündüm.

Artık anlatın derdinizi ve doğru yerlerde konuşlanın, dost olalım ki her zayıf anımda beni öldürmeye çalışmayın.

Bugün içsel yolculuğumuzun ilk günü, 23.59 da yola çıkıyoruz. Tanımadığımız insanların içinde kaybolup aralarda tanıdıklarımıza uğrayacağız.

Sevgili kendim, kendine dikkat et -ki bu yapmayı sıkça unuttuğun şey- Seni seviyorum.