Yaşamak çok kısa be… Bu bazen güzel bazen üzücü. Zorluklar var ise bitecek biliyorsun. Güzellikler var ise bitecek hüzünleniyorsun. Hiçbir şey ve hiçbir kimse kalıcı değil. Bir arkadaşım vardı bir çok şey için çok emekler verdi. Ama şimdi yok. Gencecik iken öldü. Şimdi onun linkedln hesabına bakıyorum, whatsapp profiline bakıyorum. Ama o yok. Sadece fotoğrafları geçmişi…

Yani emek verdiği onca şeyin bir önemi kalmadı. Demem o ki gerçekten mutlu olacağımız şekilde yaşamak lazım. Dünyadan el etek çekecek değiliz elbette ama bazen biteceğini unutuyoruz işte.

Hiç ölmeyecek gibi dünyaya, hemen ölecekmiş gibi ahirete hazırlanın demiş sevgili peygamberimiz.

İnsanoğlu iki kanatlı kuş misali, bir kanadı dünya diğer kanadı ahiret. Tek kanatla kuş uçamaz.

 Bilim insanı olmak ile her şeyi bırakıp gezgin olmak arasındaki o uçurum çizgideyim 

 Bırakmaya cesaretim yok, devam etmeye halim… (Alın size akademik kaygılar için şiir başlangıcı)

 Bazen bilim insanı olmak istiyorum bazen dünyayı gezen bir gezgin

Bazen evden çıkmak istemiyorum bazen eve girmek istemiyorum 

Bazen yaşamak çok güzel geliyor bazen mezarlar 

Bazen insanları çok seviyorum bazense çoğundan nefret ediyorum

Bazen büyük hayallere sahip oluyorum bazen hepsi yıkılıyor 

Bazen okyanusta bir balık bazen gökyüzünde bir şahin gibi hissediyorum

Bazen nefes almayı unutuyorum bazen derin nefesler alıyorum

Bazen çok şey düşünüyorum bazense kafam bomboş

Bazen varım bazen yok

Bazen hiçim bazen çok…

 Yaptığınız  şeyden mi yoksa yapmadığınız bir şeyden mi daha çok pişmanlık duyarsınız?

 "Ama kim kendisini paramparça etmeden yenileyebilmiştir?"

    O kadar derinden etkiledi ki bu cümle beni... Paramparça oldum. Yapayalnız kaldım. Ama geçti. Geçiyor işte. Hiç bir zorluk sonsuza dek sürmüyor. Ne sen eski sen ne çevrendekiler eskisi gibi oluyor. Herkesi ve her şeyi geliştiren ve değiştiren bir süreç oluyor. Lakin ders almaksa niyetiniz elbette bu yoksa aynı döngüde debelenip durursunuz.