Güvenmek, yıkılacağını bildiğiniz bir viraneye tüm değerlerinizi emanet etmek kadar çaresiz ve aptalca bir duygu.

 Konuşulacak şeyler var, derin mevzular…

Çok derin mevzular… Ama bende o cesaret sende de o yürek yok.

Zaten ben sevmem net olmayan ne istediğini bilmeyen insanları.O yüzden iyisi mi hiç girme aklıma, tanımayayım seni, bilmeyeyim.

 

Ben tüm enerjimi öyle bir tüketmiştim ki tüm güvenimi ve motivasyonumu, hayatıma girecek kimsenin şansı kalmamıştı…

Zaten benim çabamla olacak hiç bir şey olmasındı…

 Hayat bir şeylerin hayalini kurarken başımıza gelenlerden ibaret.Artık üzüntülerim bile oldukça kısa sürüyor.Ne var yani, nefes alıyorsak hala güzel şeyler olma ihtimali vardır.Hayır kimsede kendini bir ilahmışçasına üstün görmesin herkes unutulur.Ömür boyu bitmez sandığınız duygular bile öyle bir bitiyormuş ki sizi bambaşka birine çeviriyormuş yaşam.İyiki de böyle aslında.Bak nasıl da atlatılıyormuş her şey.İlahi adalet ki mutlaka tecelli eder şüphem yok ama gün gelecek zarara uğratanların mutsuzluğu bile umrumuzda olmayacak.

Ben buyum ve olduğum gibi mutluyum.Yeniden dünyaya gelsem yine kendim olmak isterdim.Hatalarımla ve doğrularımla ki ben hatalarımı bile büyük bir cesaretle yaptım yanlış olan sadece yanlış kişiler için olması oldu ama olsun onunla bile gurur duyuyorum çünkü bunlar beni ben yapan şeyler.Hiç bir zaman elalem umrumda olmadı yine olmayacak sadece bir farkla kendimi ihmal etmeden✌🏻❤️

Bugündeyim

Gözlerim artık ufukta, atiye bakıyor.

Yarınımın ve geçmişimin ayrıldığı yerdeyim,

Yani bugündeyim, 

Buralarda bir yerdeyim.

Derslerim vardı alınacak,

Ruhum vardı olgunlaşacak,

Bir de ben vardım benden içeri 

Yunus’un söylemi ile.

İşte ben böyleyim,

Her saniye farklı ve yeni!

Kaf dağına ulaşmaya çalışan Simurg misali ile

Küllerinden yeniden doğan,

Ve kendini keşfe çıkan otuz kuşun timsaliyim.

Aslında her birisi benim 

Onlar sadece cesaretli yanlarım.

Korkaklıklarımın celladıyım 

Ki hür kalsın her yanım.

Yaşamak meşalesinin ateşini yaktım,

En derin okyanuslara yelken açtım.

Yarınımın ve geçmişimin ayrıldığı yerdeyim,

Yani bugündeyim, buralarda bir yerdeyim.

-Rabia Gözel

 Gözlerin mahkum etti beni bütün güzelliğiyle kalp çarpıntılarına,

Sözlerin sebep oldu gülmelerime.

Ve ben bir firuzeyim bahçelerine kök salmış,

Ve bir kelebek sadece bir günlük ömrü olan,

Ve ben o günümü sadece sana adadım sevgilim.

Yani ben tüm ömrümü sana adadım sevgilim…

Tüm varlığımla, duygularımla ve ruhumla.

Gözlerinden öpüyorum.

 Biteceği muallak bir yağmurun altında dans etmek gibi seni izlemek.

Hem çok heyecan verici ve güzel, hem de hasta ediyor.

Edilen tüm yeminleri bozmak gibi bu hisler.

Hem çok heyecan verici, hem de ürkütücü.

Bilerek hatalara koşmak gibi,

Keyifli ama sonu hüzünlü biten bir film misali.

İşte şimdi atıyor kalbim çılgınlar gibi bağırıyor yaşadığını,

Hadi yeniden düşüp yaralanalım zaten alıştık yaralarımızı sarmaya…

Aptal işte! Akıllanmıyor, uslanmıyor…

 Adına aşk denen hastalığın gerçek bir şey değilde bir duygu halüsinasyonu olduğunu bilecek kadar tecrübeye sahibim.

 Ben hiç bir kuyumcuda ayaklar altına alınan bir altın cevheri görmedim.Eğer bulunduğunuz yerde değersiz hissediyorsanız cevherinizden anlamayan kişilerle iştigal ediyor olabilirsiniz.

 Yıllarca kendimi, isteklerimi, duygularımı o kadar göz ardı etmişim ki…Ömrümün kaç yılını kendim için yaşadım bilmiyorum.Bundan sonra ne kadar zamanım var onu da bilmiyorum.Ama bugünüm benim ve ben elalem ne der diye yaşayacak zamanı çoktan geçtim.

Karsu’nun ağıt niteliğindeki bu yorumu…

Ne zaman dinlesem depremde yaşanılan çaresizlikler geliyor zihnime.Birde tanıştığım güzel insanlar…

Hala geceleri deprem oluyor sanıyorum zaman zaman.Oysa ben ne yaşadım ki.Sabahın 5’inde hazırladım deprem çantamı dün öyle esti aniden kafama işte.

Fakat yaşamayan bilemez ya hani mümkün değil anlamak o yüzden o güzel insanları.

Allah’ım bir daha kimselere yaşatmasın bunları ve unutturmasın aldığımız dersleri, tefekkürleri 🤲

Karsu - Neredesin Sen (Where Are You)

https://youtu.be/8_MULEhGKDI

Evrenin genişlediği,

Zamanın hızla akıp geçtiği bir yerdeyim.

Bir zaman yolcusu muyum?

Hayır saçlarıma aklar düşmesine az kaldı sadece…

Uyandım mı yoksa hala rüyada mıyım?

Dünkü kız çocuğu ben değil miyim elinde şekeriyle?

Ne ara oldu yaş otuz ki  Tarancı’ya göre beş yıl kalmış yolun yarısına.

Nasılda öylesine yaşamışım ölmeyecekmişçesine,

Sanki vakit hiç dolmayacakmışçasına...

-Rabia GÖZEL

Merhaba Ey Sevgili!

 Şiirlerin en güzeli seni düşünerek yazılan,

Notaların en güzeli senin hayalin ile çalınan,

Havanın en güzeli senin hissettirdiklerinle anlaşılan,

Tüm güzellikler senin boyadıklarınladır.

Yokluğun düşünülemez...

Sen ki evveli ve ahiri olmayan,

Mekandan münezzeh olansın,

Senin fikrinle atmayan kalbim utansın.

Seni konuşmayan sözler yalandır,

Seni anlatmayan diller haramdır.

Bir ah ettim ta derinden,

Bir tek işiten nicelerinden

Ah o az kişilerden.

Sen dedin ya hani "onlardan pek azı inanırlar" 

İşte öyle Güzel Sevgilim.

Hz. Ömer'in kıssasındaki misal ile

''Rabbim bizi azlardan eyle."

-Rabia GÖZEL

 Rabbim yüreğimize huzur ve sükunet ver 💗💗💗💗

Uzun zamandır fırtınalı bir denizin ortasında dalgalar ile boğuşuyordum.Beni bilirsiniz aslında çok severim yüzmeyi ondan olsa gerek şikayetçi değilim bu durumdan.Ama itiraf etmeliyim ki çok yorulmuştum.Çok kayıplar verdim ama çok daha fazla kazançlarım oldu. Öncelikle yeniden merhaba canım kendim :)

Asla yapamam dediğiniz, dünyanın sonu olur gibi gelen şeyler vardır ya hani insana.Yapıyormuşsunuz, dünyanında sonu  gelmiyormuş.Bazen gerçektende hayatınız alt üst olduğunda hayatınızın altı üstünden daha güzel olabiliyormuş.

Hayatımın ikinci bir evresine girdim, bilmiyorum daha kaç evre kaç dönüm noktası görürüm.

Ama çok memnunum halimden.Kaybettiğim ve kazandığım herkesten ve her şeyden çok memnunum.

En fırtınalı havadan sonra açarya gökkuşağı hani ve her hasta ulaşınca felaha ererya sabaha öyle bir şey işte...

Dolunay ve Yaşamak

Koşmazsan erişemezsin,

Durursan gerilersin,

Bırakırsan unutulursun.

İşte böyle bir şey değil mi?

Yaşamak bir okyanus gibi coşkun, tutkulu

Ve bir dolunay gibi vakur, haşmetli.

Bir yakamoz ki en derinlerde hissedilir,

Bir hayranlık ki herkes bilir.

Akıp geçer gibi parmaklarımın arasından zaman,

Tıpkı bir denizin suyu gibi,

Ve kesiyorsa en nadide çiçekler ellerimi,

Hissediyorsam acıyı ve sevgiyi...

İşte böyle bir şey değil mi?

Düşe kalka yaşıyorum,

Merdivenleri bir bir tırmanıyorum.

Her defasında yeniden başlıyorum.

İşte böyle bir şey değil mi?

Bir kır papatyası kadar güzel ve kalabalık,

Bir orkide kadar narin ve yalnız,

Bir kardelen gibi güçlü hem de savunmasız...

İşte böyle bir şey değil mi?

Yaşamak diyorum! İşte böyle bir şey değil mi?

-Rabia GÖZEL

Gül ve Bülbül

Bir hüzünlü gül gibi açtın dikenlerini,

Ve ben bülbül gibi aştım dikenlerini.

Yapraklarına dokundum,

Kokladım misk-i amber gibi.

 

Ağladım günlerce senelerce ağladım

Ve senin yanında ben pervanelere bağladım.

Yaktı ateşin bir kor gibi kanatlarımı,

Oysa bir kelebektim hüzünlerime bağlandım.

 

İsterim seni kalbimin tam orta yerinde.

Vermem kimselere izin oraya girmelerine…

Döndüm dolaştım her yerlerde aradım,

Birde gördüm ki divaneye bağladım.

 

Viraneler olmuş kalbimde yıkıntılar ve toz bulutları,

Ulaşamadım bu kör sınırlı gözlerimden dolayı.

Kapattım gözlerimi ki açılsın kalp gözüm,

Erişeyim sırlarına benim sevgili özüm.

-Rabia GÖZEL